Նորից եկել հին ցավերն են մեզ խոցում
(Խուլ տնքոց եմ լսում հեռու Դեր-Զորից)։
Եվ մեզ վրա մահն իր ուժերն է փորձում,
Եվ դողում են մահվան ձեռքերը նորից։
Մենք դեռ հազար հոգեվարք ենք մերժելու
(Քեռու կանչն է լսել Դավիթը հորում)։
Թե մեռնել կա, հայերեն ենք մեռնելու,
Ինչպես մաքուր ցորենի հունդը հողում։
Համո Սահյան
Comments